Закон у кантэксце беларускай рэвалюцыі 2020 года і рэпрэсій
1. Кароткае вызначэнне тэрміна
Закон у агульным разуменні — гэта сістэма правілаў, якія рэгулююць паводзіны ў грамадстве і выконваюцца дзяржавай. Ён прызначаны для падтрымання парадку, абароны правоў грамадзян і забеспячэння справядлівасці. Аднак у кантэксце аўтарытарных рэжымаў, такіх як у Беларусі, паняцце «закон» часта набывае іншае значэнне, становячыся інструментам кантролю і рэпрэсій, а не абароны правоў.
2. Гістарычны кантэксст і сувязь з беларускай рэвалюцыяй 2020
З моманту прыходу да ўлады Аляксандра Лукашэнкі ў 1994 годзе, Беларусь паступова трансфармавалася ў аўтарытарную дзяржаву, дзе вяршэнства закона было падарвана праз маніпуляцыі выбарамі і адвольныя ўказы [1]. У 2020 годзе, пасля прэзідэнцкіх выбараў, якія шырока лічацца сфальсіфікаванымі, пачаліся масавыя пратэсты. У гэты перыяд «закон» стаў цэнтральным элементам у супрацьстаянні паміж рэжымам і грамадствам. Для ўладаў закон быў сродкам падаўлення нязгодных, у той час як пратэстоўцы апелявалі да сапраўднага вяршэнства закона і канстытуцыйных правоў.
Рэжым Лукашэнкі выкарыстоўваў заканадаўства для легітымізацыі сваіх дзеянняў, нягледзячы на тое, што гэтыя дзеянні часта парушалі міжнародныя стандарты правоў чалавека і нават уласнае заканадаўства краіны [2]. Гэта стварыла сітуацыю, якую некаторыя апісваюць як «вяршэнства беззаконня» (rule of no law), дзе законы ігнаруюцца або інтэрпрэтуюцца адвольна для выгады кіруючай эліты [1].
3. Канкрэтныя прыклады выкарыстання або падзеі
- Закон аб масавых мерапрыемствах: Гэты закон быў жорстка выкарыстаны для абмежавання дэманстрацый, мітынгаў і іншых публічных акцый, што фактычна пазбаўляла грамадзян права на мірныя сходы [2]. Любыя несанкцыянаваныя сходы аб”яўляліся незаконнымі, а іх удзельнікі падвяргаліся затрыманням і адміністрацыйным або крымінальным пераследам.
- Адвольныя затрыманні і арышты: Тысячы людзей былі адвольна затрыманы пасля выбараў 9 жніўня 2020 года. Многія з іх былі абвінавачаны ў «масавых беспарадках» або «парушэнні грамадскага парадку» на падставе сфабрыкаваных доказаў [1, 2]. Прыклады ўключаюць затрыманні кандыдатаў у прэзідэнты, такіх як Сяргей Ціханоўскі і Віктар Бабарыка, па сумніўных абвінавачваннях [1].
- Катаванні і жорсткае абыходжанне: У дачыненні да затрыманых шырока ўжываліся катаванні і жорсткае абыходжанне, што з”яўляецца грубым парушэннем міжнароднага і нацыянальнага заканадаўства [2]. Нягледзячы на шматлікія сведчанні, расследаванні па фактах міліцэйскага гвалту не праводзіліся, а вінаватыя заставаліся беспакаранымі [1].
- Палітычна матываваныя крымінальныя справы: Многія актывісты, журналісты і проста ўдзельнікі пратэстаў былі прыцягнуты да крымінальнай адказнасці па палітычна матываваных абвінавачваннях, такіх як «заклікі да дзеянняў, якія пагражаюць нацыянальнай бяспецы» [2].
- Ігнараванне прававых працэдур: Падчас судовых працэсаў часта ігнараваліся асноўныя правы абвінавачаных, такія як права на справядлівы суд і доступ да адваката [1]. Суды праходзілі ў закрытым рэжыме, а доказы, прадстаўленыя абаронай, часта адхіляліся.
4. Значэнне для беларускага грамадства
- Страта даверу да дзяржаўных інстытутаў: Шырокае выкарыстанне закона ў якасці інструмента рэпрэсій прывяло да поўнай страты даверу грамадзян да праваахоўных органаў, судоў і іншых дзяржаўных інстытутаў. Людзі перасталі верыць у справядлівасць і абарону з боку дзяржавы.
- Усведамленне неабходнасці вяршэнства закона: Пратэсты 2020 года паказалі глыбокае жаданне беларусаў жыць у краіне, дзе закон сапраўды працуе для ўсіх, а не толькі для ўладаў. Гэта стала адным з ключавых патрабаванняў рэвалюцыі.
- Салідарнасць і самаарганізацыя: У адказ на беззаконне, грамадства пачало самаарганізоўвацца, ствараючы ініцыятывы па абароне правоў, аказанні юрыдычнай дапамогі і падтрымцы пацярпелых. Гэта сведчыць аб тым, што, нягледзячы на рэпрэсіі, ідэя справядлівасці і законнасці застаецца жывой.
5. Актуальнасць на сённяшні дзень
На сённяшні дзень сітуацыя з вяршэнствам закона ў Беларусі застаецца крытычнай. Рэпрэсіі працягваюцца, а законы па-ранейшаму выкарыстоўваюцца для падаўлення любой формы нязгоды. Тысячы палітычных зняволеных застаюцца за кратамі, а праваабарончыя арганізацыі працягваюць фіксаваць шматлікія парушэнні правоў чалавека [3].
Аднак, нягледзячы на гэта, тэма «закона» і справядлівасці застаецца актуальнай для беларускага грамадства. Яна з”яўляецца сімвалам барацьбы за дэмакратычныя каштоўнасці і патрабаванняў пабудовы прававой дзяржавы, дзе закон будзе абараняць усіх грамадзян, а не толькі служыць інтарэсам аднаго чалавека ці групы. Міжнародная супольнасць працягвае асуджаць парушэнні правоў чалавека ў Беларусі і заклікае да аднаўлення вяршэнства закона [4].
Спасылкі
- [1] World Justice Project. (2020, August 18). Belarus: Rule of Law Dimensions of 2020 Presidential Elections. https://worldjusticeproject.org/news/belarus-rule-law-dimensions-2020-presidential-elections
- [2] U.S. Department of State. (2020). 2020 Country Reports on Human Rights Practices: Belarus. https://www.state.gov/reports/2020-country-reports-on-human-rights-practices/belarus
- [3] Amnesty International. (2025, January 24). Belarus: Authorities hold presidential election in climate of total fear and repression. https://www.amnesty.org/en/latest/news/2025/01/belarus-authorities-hold-presidential-election-in-climate-of-total-fear-and-repression/
- [4] Council of the European Union. EU sanctions against Belarus. https://www.consilium.europa.eu/en/policies/sanctions-against-belarus/
Рэжым Лукашэнкі выкарыстоўваў заканадаўства для легітымізацыі сваіх дзеянняў, нягледзячы на тое, што гэтыя дзеянні часта парушалі міжнародныя стандарты пра
